Moeilijke gesprekken, hoe te spreken over wat belangrijk is

Wat je het meest aan het hart gaat is vaak moeilijk te bespreken. Daarom vermijden we zo’n moeilijk gesprek vaak en krijgt oppervlakkigheid de ruimte. Maar achteraf en op lange termijn geeft het onvrede.

 

Want door niet te delen wat je echt belangrijk vind, wordt je niet gezien.

En ja, het is moeilijk jezelf te blijven.

Je kan bang zijn voor:

– afwijzing,

– oordelen,

– adviezen waar je niet op zit te wachten

– of dat er simpelweg niet geluisterd word.

 

Hoe kan je dan toch gehoord worden?

Zit het in: – de juiste woorden vinden, – ligt het aan de ander, – ben je nou eenmaal onzeker …

Of zal je innerlijke houding het verschil maken waardoor je echt kan delen wat je belangrijk vind?

 

Wat als je echt zou voelen en geloven dat:

– ik ben het waard gehoord te worden,

– niets wezenlijks kan gekwetst worden,

– mijn hartsverlangen is mijn grootste kracht…

 

Deze instelling kan je leren ervaren en je voelt de diepgaande waarheid ervan al, nu je dit leest.

Maak tijd en ruimte

Wat je in praktisch zin daarbij kan doen is zorgen voor tijd en ruimte. Een rustige veilige plek, zonder veel afleiding. En dat de ander er met volle aandacht bij kan zijn. Dus check even of ie niet net enorme kiespijn of zorgen heeft. Frame je gesprek met inleidingen als; ‘ ik wil je graag vertellen over wat voor mij belangrijk is’ of ‘ zal ik mijn werkelijke verlangen met je delen’ en val dan even stil. Zorg dat de ander bevestigd/nieuwsgierig is en je graag wil horen.

 

Echt delen wat wezenlijk voor je is, lucht op, geeft verlichting.

Laat horen wat werkelijk speelt, dan hoor je ook jezelf.

Hartsverbinding met belangrijke anderen maak je door jezelf te laten zien.

Juist moeilijke gesprekken geven (achteraf;-) verbinding met allen.

 

Ik wens je veel ‘moeilijke’ gesprekken toe.

Ingrid Geertsma