Van fulltime ouder naar parttime ouder
Co-ouderschap? Hoe blijf je bij jezelf
Je bent het contact kwijt met je partner, is het nog te herstellen? Soms wel. Zeker als je kinderen hebt, is het het proberen waard. Wanneer je uit elkaar bent weet je dat je beter dan ooit te voren moet communiceren met elkaar. Zeker zolang je kinderen nog minderjarig zijn. De stap van fulltime ouder naar parttime ouder is een hele heftige verandering voor alle betrokkenen.
Los van alle redenen waarom je uit elkaar gaat, je hebt niet gekozen voor parttime ouderschap. Je wilt er het liefst altijd zijn voor je kinderen; alles meemaken wat zij beleven; geen enkel bijzonder moment missen. Je wil ze beschermen voor nare situaties bij de ander, compenseren wat bij de ander te streng of te slap gaat – en dat gaat niet meer. Eerder schreef ik daar een persoonlijk artikel over op LinkedIn.
Te grote verschillen
Verschil van mening over de wijze van opvoeden is vaak 1 van de bronnen van ergernis in een relatie. Ieder komt uit een ander nest en neemt zijn onbewuste waarden en gewoontes mee. Wanneer daar niet super bewust van en begripvol over bent heb je zomaar conflicten.
Wanneer hoe jij in het leven staat zich ontwikkeld en het verschil met je partner steeds groter wordt, is het een enorme uitdaging om open te blijven staan. Om begrepen te worden en kritiek te voorkomen.
Kritiek vergiftigt je relatie ook als je al uit elkaar bent.
Een scheiding is altijd pijnlijk voor beide. Maar het besluit van 1 is genoeg om je leven op zijn kop te zetten. Wanneer jij al bezig was met mindfulness en persoonlijke ontwikkeling, komt het er juist NU op aan. Kun je die mooie theorie van eenheid, liefde voor alles en diepe verbinding waarmaken? Lukt het om te vergeven, vertrouwen en kalm te blijven.
Ik stelde mezelf veel vragen, zoals:
- Hoe vergeef je je partner of jezelf voor het verbreken van de belofte samen oud te worden, kinderen groot te brengen.
- Hoe houd je contact met je kinderen als je ze ineens veel minder ziet, ze deels niet meer bij jou wonen.
- Afscheid nemen van je oude ik, wie je was als stel en rouwen om het plotselinge verlies van vrienden en een deel van je familie.
- Hoe ga je om met de pijn van afwijzing, vervangen worden door een andere partner, ook als ouder.
- Mag je ook genieten van de vrijheid, de rust – nu je niet meer 100 % van de tijd verantwoordelijk en 1ste aanspreekpunt bent.
- Hoe zorg je voor vertrouwen in je (ex)partner en kinderen, laat je ze – te vroeg – los.
- Kun je je weer openstellen, volledig vertrouwen geven aan een nieuwe partner – diepe verbinding aangaan ondanks het risico op afwijzing/ opnieuw afgescheidenheid.
- En de praktische zaken, wat spreken we af qua schema, wissel, geld, bedtijden, zakgeld, sport, huiswerk etc. Moeten we op 1 lijn zitten of kunnen we verschillen.
- Hoe communiceer je met zelfvertrouwen zonder conflicten te krijgen en ondanks de pijn en verschillen over wat belangrijk voor je is.
De oplossing als parttime ouder
De sleutel bleek steeds de stevige kern in mezelf verbinden met de ander. Te vertrouwen op dat ik er ben, dat hoe het nu is precies de bedoeling is- acceptatie en compassie. Mijn ideeën en plaatjes over hoe het zou moeten zijn los te laten. Compassie gaat verder dan begrip of vergeving; echte waardering voelen voor de rol/ taak die ieder in het leven op zijn pad krijgt.
Hoe is dat voor jou? Herken je de dilemma’s de keiharde noodzaak tot zelfonderzoek en groei. Je móet om te blijven staan, geluk te hervinden, een goede ouders blijven aan de bak. Met jezelf.
Graag deel ik in dit blog mijn zoektocht naar antwoorden en de cruciale rol die communicatie vanuit kernverbinding daarin speelde. Mogelijk herken je je in mijn situatie, want de uitdagingen blijken universeel. Ook mijn klanten komen dit tegen, soms net iets anders, maar de twijfel, pijn en het verlangen is hetzelfde. Wij hopen allemaal gelukkig te zijn en onze kinderen op te laten groeien tot fijne volwassenen.
Geloof me, dat kan. Ook als parttime ouder
De vragen die ik mezelf stelde werden de leidraad in mijn proces van fulltime naar parttime ouder.
Vergeven
Hoe vergeef je je partner of jezelf voor het verbreken van de belofte samen oud te worden, kinderen groot te brengen.
Ik was echt ziek van teleurstelling dat het mij – die meestal alles voor elkaar kreeg- niet gelukt was. Diep verdriet en hete tranen toen ik moest erkennen dat mijn huwelijk definitief over was. De verbinding was weg, de weg naar herstel was niet terug te vinden. Wat een falen, naar mijn kinderen, mijzelf en mijn plaatje en voornemen toe.
Contact houden, ook in deeltijd
Hoe houd je contact met je kinderen als je ze ineens veel minder ziet, ze deels niet meer bij jou wonen.
Mijn dochter wilde me haar slaapkamer laten zien, niet eens meer wetend dat ik dat huis zelf mee gebouwd had. Het overdracht schriftje invullen elke wisseldag en vragen naar wat voor hen al lang niet meer actueel was. Balen van appjes met de ander in jouw week en proberen zelf niet te appen in hun week.
Afscheid van je leven
Afscheid nemen van je oude ik, wie je was als stel en rouwen om het plotselinge verlies van vrienden en een deel van je familie.
De ruimte om zelf te beslissen, welke inrichtingssfeer in mijn nieuwe huis, wat te eten en hoe vaak op bezoek te gaan. Allemaal dingen waarin ik me onbewust had aangepast, maar opnieuw mocht ontdekken. Wat wil ik, de Ingrid zonder hem, eigenlijk? Ik moest weer op zoek naar mijn persoonlijke individuele zin van mijn leven.
Geen contact meer met familie waar je jaren (bijna 20 in mijn geval) mee verjaardagen, feestdagen, vakanties, geboortes en huwelijken had gevierd. Indirect horen hoe het met ze gaat, gluren op facebook – triest maar waar. Enorm buitengesloten en onterecht gevoel. Ik had hen niks misdaan, maar het zou beter zijn dat ik geen contact meer had.
Vervangen
Hoe ga je om met de pijn van afwijzing, vervangen worden door een andere partner, ook als ouder.
In een paar maanden tijd leefde iemand anders mijn leven in mijn huis met mijn kinderen. Ik was boos, jaloers en voelde me zo aan de kant gezet. Ik was gewoon vervangen door een ander exemplaar. Blij voor je kinderen zijn dat de nieuwe partner dingen kan bieden die ik niet kan. Het is een verrijking voor hen, en toch had ik het liever zelf geboden.
Genieten van parttime vrijheid
Mag je ook genieten van de vrijheid, de rust – nu je niet meer 100 % van de tijd verantwoordelijk en 1ste aanspreekpunt bent.
Ineens vrije weekenden, lege avonden. Soms saai, stil en alleen. Maar ook naar de film en daarna een borrel zonder op de klok te kijken hoe laat de oppas afgelost moet worden. Een weekendje verdwijnen naar een andere stad zonder het iemand te hoeven verantwoorden. Tijd voor retraites, uitslapen. En ze na een pittige week als alleenstaande ouder blij uitzwaaien en overdragen. Een week later weer fris en uitgerust kunnen beginnen met nieuwe wijsheid en voornemens.
Loslaten van fulltime ouder zijn
Hoe zorg je voor vertrouwen in je (ex)partner en kinderen, laat je ze – te vroeg – los.
Normaal maken pubers zich steeds wat losser en vliegen ze rond hun 18/20ste uit. Als parttime ouder moet dit loslaten ‘veel’ eerder. In mijn geval waren ze 4 en 8 jaar en mocht ik leren erop te vertrouwen dat ze zich wel zouden redden in dat ‘andere gezin’. Geloven dat hun vader ook het beste met hen voor heeft, ook al ziet dat er anders uit dan ik zou willen.
Opnieuw vertrouwen
Kun je je weer openstellen, volledig vertrouwen geven aan een nieuwe partner – diepe verbinding aangaan ondanks het risico op afwijzing/ opnieuw afgescheidenheid.
En dan o wonder komt er iemand op je pad, waarbij je je bijzonder welkom voelt. Die dezelfde kijk op de wereld heeft en van zelfreflectie houdt. Maar je wilt je nieuw hervonden evenwicht niet zomaar op het spel zetten. En de twijfels slaan toe, uit angst voor herhaling, onzekerheid, gekwetst worden of de ander kwetsen. W Je wilt je kinderen niet belasten met de 1 na de andere nieuwe ‘lover’.
Praktische afspraken over gedeeld ouderschap
En de praktische zaken, wat spreken we af qua schema, wissel, geld, bedtijden, zakgeld, sport, huiswerk etc. Moeten we op 1 lijn zitten of kunnen we verschillen.
Na hulp van een mediator hebben wij een werkende manier gevonden. Elke 7 weken hebben we live overleg met een vaste agenda over sport, school, huiswerk, samenwerking, gezondheid, geld, verjaardagen etc. Op neutraal terrein, om en om de locatie regelen. En 1 keer per jaar een evaluatie overleg met de kinderen op een terrasje, om nog even als oorspronkelijk gezin bijeen te zijn en zaken als zakgeld en bedtijd aanpassing af te spreken. Door Corona en omdat ze inmiddels groter zijn, is het wisselschrift vervallen en zijn de overleggen vaak telefonisch. Maar voor begrip en kalmte bij het overleg was zeker in het begin het elkaar fysiek zien op openbaar terrein cruciaal.
Op 1 lijn van fulltime naar parttime ouderschap
Met hulp van het gemeentelijke Opvoedpunt heb ik geleerd over verbindend gezag als geweldloze communicatie methode. En ben ik steviger gaan staan in mijn opvoedingsvisie, want op 1 lijn zitten kan nuttig zijn, maar als je dan in jezelf niet congruent bent, is dat nog onduidelijk. Ik ben gestopt met me aanpassen en de wens om eenduidigheid uit te stralen. Verschil is prima te hanteren voor kinderen, mits authentiek.
Beter communiceren dan ooit
Hoe communiceer je met zelfvertrouwen zonder conflicten te krijgen en ondanks de pijn en verschillen over wat belangrijk voor je is.
Dit is misschien wel de grootste uitdaging, omdat die nog steeds speelt. Wanneer typische moeder-dochter dingen overgenomen worden door de stiefmoeder. Wanneer je puber zoon overstuur in een ruzie belt om opgehaald te worden. De ander niet veroordelen, wat is van mij, wat is best voor je kind, hoe hou je de relatie intact, geef je ruimte, neem je niet onnodig over. Nog maandelijks kom ik dit soort dilemma’s tegen. De methode om kernverbinding te maken met mezelf en ware compassie te herinneren helpt me dan. Door stil te worden komt er helderheid.
Want 8,5 jaar verder, hoe is het nu.
Ik ben gelukkig, woon sinds een paar jaar samen. Het gaat goed met de kinderen op school, ze sporten, hebben vrienden en zijn gewend aan het co-ouderschap. We hebben een weg gevonden en ik heb onderweg heel veel geleerd. Wat er ook voor verschil en potentieel conflict ontstaat – ik weet dat ik het kan hanteren op een manier die recht doet aan zijn rol, mijn wezen en wat goed is voor de kinderen. Soms ben ik nog geraakt, maar daar neem ik de anderen niet in mee, voor steun kan ik bij mijn diepe kernverbinding terecht. Dat is dichtbij, altijd beschikbaar en oneindig groots.
Dat gun ik jou ook.
Nog even op een rijtje het proces van fulltime naar parttime ouder:
- Vergeven
- Contact houden
- Afscheid
- Vervangen
- Genieten
- Loslaten
- Vertrouwen
- Praktische afspraken
- Beter communiceren
Hopelijk heb ik je geïnspireerd en voel je erkenning en ook begrip voor jouw situatie.
Blijf mijn berichten volgen voor meer tips, herkenning en antwoorden.
Fijne dag,
Ingrid
