Waarom je wat hebt aan zicht op de zin van het leven.

Sociale eenzaamheid heeft vaak te maken met het gevoel er niet toe te doen. Ben jij alleen en vraag je je af wat de zin van je leven is?  De wens gehoord te worden en er bij te horen is een sterke menselijk behoefte. Zinvol bijdragen aan het leven, in welke vorm dan ook, geeft een gevoel van geluk.

Hoe is het gesteld met jouw zin in je leven?

Onder zingeving valt zinvol leven, levenslust, idealen willen bereiken, vertrouwen hebben, accepteren, dankbaarheid en blijven leren.

Vaak halen we levenslust uit de bevestiging van anderen. Die spreken hun trots uit over je inzet, delen hun dankbaarheid over je bijdrage of bewonderen je resultaten.

Maar een aantal aspecten zijn niet afhankelijk van anderen. Zoals je idealen, deze zijn duidelijker als we jong zijn en het geloof deze te kunnen realiseren is nog groot. Of  het vertrouwen in jezelf en je kunnen ( wat je aankan) dit is continue veranderend en van grote invloed op je gevoel van geluk. Ook helpt accepteren wat je niet kunt beïnvloeden,- de verschillen tussen je droomideaal en de realiteit omarmen je gevoel van zingeving te vervullen. Tenslotte dankbaarheid voelen, uitspreken en zien in vele dingen doet je beseffen wat er zin heeft.

Al deze elementen kun je leren, ontwikkelen en laten groeien in je zelf.

Twijfel en onrust

Het niet kunnen vervullen van de behoefte aan zingeving kan leiden tot een lager zelfvertrouwen, psychosomatische klachten en gevoelens van burn-out en depressie. Niet weten waarom je er bent geeft diepe onrust, twijfel of je leven wel zin heeft doet pijn. En is daarmee een belangrijke drijfveer voor mensen om op zoek te gaan. Op zoek naar hulp van een coach, een kerk, een filosofie. Een helder gevoel van zingeving maakt je weerbaar tegen stress. Alle reden dus op op onderzoek te gaan.

Wie ben ik, wat is de wereld en wat is de relatie tussen die twee.

Is een eeuwenoude en wereldwijde filosofische vraag waar je een leven lang over kan nadenken.

Er zijn legio mogelijkheden om te ontdekken wie je bent – waar ben ik goed in, waar houd ik van, wat vind ik interessant, waar besteed ik graag mijn tijd aan, waar wordt ik blij van. Maar wanneer je erg ver afgedreven bent geraakt van jezelf – door het voldoen aan wat allemaal moet en hoe het ‘hoort’, is dat niet zo eenvoudig. Doe bijvoorbeeld een (online) test, krijg een label, denk over bovenstaande vragen na en vraag feedback van je omgeving. Het is zeker een ingang, maar blijft  aan de oppervlakte.

Een diepere zin

Los van wat je kan en doet is er nog een belangrijk aspect, een soort onderstroom. Je waarden, wat je belangrijk vind, waar je passie voor hebt. Soms kun je hier alleen maar bij in (dag)dromen, stel je zelf dan vragen zoals: Wat zou ik doen met 10 miljoen? Als niks moet en alles kan wat zou mij dan super gelukkig maken? Waarom precies dat en is gelukkig zijn dan de zin van mijn leven? Als ik helemaal mag zijn wie ik ben, hoe draag ik dan bij? wat voor impact heb ik op anderen, wat voor betekenis heb ik in de wereld?

Ga op onderzoek, wandel in een mooie natuurlijke omgeving en laat deze vragen eens in je omgaan.  Hoe zit dat met zingeving: er is geen zin, je hebt er zin in of niet? Je gebeurt gewoon, alleen maar om bewust te worden ervaren.

Twee antwoorden op de zin van het leven

Er zijn 2 antwoordrichtingen mogelijk – diep naar binnen of ver uitzoomend. Laat de vraag ‘wat ben ik’ je meenemen in het ervaren van er compleet mogen zijn zoals je nu bent. Je grootsheid en subtielste zijn komt in beeld. Vaak lastig te verwoorden maar helder te voelen, als we tenminste de oppervlakkige babbelbox in het hoofd even stil kunnen krijgen.

Wil jij meer zicht op de zin van het leven en sta je alleen? Laat mij dan met je meelopen, je dragen waar nodig, je aanmoedigen en  vooral je helpen om stappen te zetten richting een lichter en zinvoller leven.

Herkenning geeft steun

Ook ik had alles voor elkaar zoals het hoorde, maar kon de zin ervan niet ervaren. Onaangenaam ontevreden zoekend naar beter, meer en een nog hogere lat van het zelfde, bleef ik onvervuld en stootte ik mensen af. Tot ik met hulp van een leraar en door mijn wens en inzet tot een transformatie kwam die voorbij inzicht is. Werkelijk ervaren verbinding – dat alles volmaakt is, en de tools kreeg om daarnaar te leven. Ineens ‘zag’ ik het anders, voelde het nieuw, deed ik zachter.

Ik vond mijn persoonlijke zielsmissie en vertel je graag over dat proces. Zelfs onder mijn werk bij het CJIB (van de verkeersboetes), ligt een prachtige zingeving:  zorgvuldig mensen geven waar ze recht op hebben, bijdragen aan veilig verkeer, waarmaken van een betrouwbare overheid, zorgen voor een eerlijke samenleving. Het effect was een vervulling van binnenuit die blijvend blijkt.

Mijn relaties veranderen, met mijn familie, kinderen, collega’s en zelfs buren. Mijn huwelijk bleek onherstelbaar uit verbinding en een nieuwe partner waarmee wel diepe verbinding mogelijk was verrijkte mijn leven. Dankbaarheid kleurt mijn dag en het gevoel van ’te kort’, ‘iets missen’ is gewoon verdampt.

 

Wat jou taak in het leven ook is, moeder, coach, manager.. het heeft betekenis.

Je hebt een belangrijke waarde voor iedereen om je heen.

Ik help je die blik te vinden, dat oog te ontdekken waarmee je dat kan zien en ervaren in je eigen diepte.

Zinvol leven ook als je alleen bent is een kwestie van op onderzoek gaan.

Ik wens je een mooie ontdekkingsreis. En laat me weten wat jouw zin in het leven is.

 

Zin maak je maar

Ken je dat tegeltje ook vanuit je ouderlijk huis? Het is vrij hard en neigt naar voorbij gaan aan je gevoel, doorzetten op moeten. Maar laat er eens nieuw licht op schijnen. Dan zit er misschien meer in dan je dacht.

Niemand hoort je echt. Dat knaagt.

 

Zeg je wel eens eerlijk wat je werkelijk voelt?

Al zo vaak heb je niet gezegd wat je er werkelijk van vindt, dat de drempel steeds hoger is  geworden. Niemand hoort je echt en dat knaagt aan je.

En nu is er weer zo’n moment dat je voelt, nu kan het.

Je wandelt lekker in de natuur en overal barst het groen los.

Ook jij staat op springen: “Vraag me eens iets!’ roep je van binnen.

Maar je zegt niets

 

Je man begint over Corona. Voor je het weet gaat het gesprek over speculaties over de toekomst van de economie.

Je haakt af. Je luistert nog maar half. En je denkt over wat je eigenlijk wil.

Je wilt kunnen delen: over hoe je van je werk baalt. Hoe de kinderen niet luisteren naar je juf-rol. Je zorgen over je ouders.

Over hoe alleen je je voelt en dat je de passie voor elkaar mist.

 

Maar je durft niet. Voor je het weet klinkt het niet goed. Krijg je het standaard-antwoord ’loslaten, geen zorgen over maken’.

Of nog pijnlijker: het wordt opgevat als een verwijt en je krijgt een tegenaanval.

Je wilt zo graag geen ruzie, of ontkent worden.

 

Je komt dit vaker tegen. Niemand hoort je echt. Hoe vaak baal je niet van het altijd klaar staan, luisterend oor zijn voor anderen. Je partner, kinderen en zelfs ouders. Ze verwachten van alles van je.

En jij draagt de boel.

Dat kun je ook, je weet dat jij een van de sterkeren bent. En het voelt ook als je plicht en soms fijn; dat jij er voor hen kan zijn.

En tegelijkertijd. Wat meer me-time zou goed zijn, maar die neem je niet. Dat knaagt.

Eigenlijk weten ze niet eens wat jouw behoefte is, want dat deel je zelden. Of als je het zegt, lijkt het wel of ze het niet kunnen horen.

Je voelt je dan zo eenzaam en niet gesteund.

Eigenlijk voel je je nog het beste als je alleen bent. En dan mis je ze weer…

 

Ook op je werk is de verbinding kwijt.

Zoals op je werk laatst nog, tijdens een vergadering vroeg de manager echt om input. De werkvoorraden lopen op en er wordt druk gelegd om harder te werken.
Maar de suggestie van een collega wordt direct van tafel geveegd. Met de bekende ‘kan niet, mag niet, is al geprobeerd, zijn we mee bezig.. ‘argumenten’.

Een week later stap je dezelfde vergadering met een zucht, gelaten binnen; wat een tijdverspilling. De achterstand groeit, klanten moeten steeds langer wachten op een reactie.

‘Waarom wordt er niets aan gedaan!

BRUL je inwendig. Maar niemand hoort het en dat knaagt aan je.

Je hebt wel een idee, maar zegt het niet. De ongeschreven regels in het team houden je tegen. De cultuur van de oude teleurstellingen en ‘ze doen toch niks met wat we zeggen’.

Je ziet wel een mogelijke aanpak. Maar niemand hoort je.
En als je íets niet wilt, is het onderwerp worden van het geroddel, als braafste meisje van de klas  buitengesloten worden.

Dus je zegt niks, houd je goede idee en oplossing binnen, haakt af. Laat ze het ook maar zelf uit zoeken.

Inmiddels is de baan waar je ooit zo bevlogen aan begon ‘werken voor het geld’ en een sleur geworden.
En eigenlijk heb je geen binding meer met je collega’s en het bedrijf.

Dat knaagt.

Want zo wil je helemaal niet zijn. Zo wil je niet met je werk omgaan. Dat is echt niet hoe je wilt leven.

En daarmee ben je niet het voorbeeld voor je kinderen dat je wilt zijn. Je wilt dat dat ze zichzelf mogen zijn. Dat ze mogen zeggen waar ze van houden en daar voor gaan.

Kortom: je voelt je onbegrepen, onmachtig en onzichtbaar 

Terwijl zo je best doet. Wel naar anderen luistert.

Niet gehoord worden voelt zó eenzaam

DAT HOEFT NIET. Zo’n gevoel tijdens een gesprek of als je contact probeert te maken. Dat je niet goed kunt zeggen wat belangrijk voor je is en niet gehoord wordt.

In een spiegelgesprek ontdek je precies wat je nodig hebt om je te verbinden met je kern zodat drempels verdwijnen en jij weer écht contact maakt.

Stel je voor dat je wel écht contact krijgt.

Stel je voor dat jij je echt durft uit te spreken. Helemaal kan delen wat je belangrijk vindt, hoe je je voelt. Zonder je in te houden of scherpte.

Zodat je die echt diepe verbinding maakt, met jezelf en de ander. Van daaruit luister en spreek je vol zelfvertrouwen.

Je man hoort echt wat je bedoelt en is zelfs blij met je ideeën. De gevreesde kritiek en ruzie blijft uit. Hij zegt je steun toe, moedigt je aan door te gaan. Wat een opluchting, je voelt je gelijk minder alleen staan.  Je voelt de frisse wind op je gezicht, een traan waait uit je ooghoek. ontspanning? verlangen?

Zullen we morgen weer zo’n wandeling maken, schat?

Je hebt er echt zin.

Je wordt gehoord!

Echt fijn.

Je voelt je gezien en zonder iets te doen waardevol voor anderen.

Stel je voor dat je ook op je werk zorgeloos kan delen wat belangrijk voor je is. Dat je je uitspreekt en gehoord wordt. Zelfs bedankt wordt voor je voorstel.
Vanuit kernverbinding luister en spreek je vol rust en zekerheid. Je manager is blij met je bijdrage, zelfs verrast over je input. Hij zegt je steun toe en moedigt je aan meer oplossingen aan te geven.
Wat een opluchting.

Je collega’s nodigen je uit om mee te gaan lunchwandelen en zeggen: “nou, zo wordt er gelukkig eindelijk iets gedaan aan de achterstanden. Wat goed dat je het durfde te zeggen”. Je gloeit van trots en voelt dat je er toe doet.

Je ouders bedanken je voor je hulp en vragen wat ze voor jouw kunnen doen. En jij durft in plaats van de gebruikelijk – ‘nee hoeft niet’ te zeggen; ‘JA GRAAG’. Kunnen jullie een dag oppassen? Ik wil zo graag een dagje rust, helemaal niks, boek lezen in de tuin of sauna. Echt even tijd voor mezelf.

Terug naar je kern, jezelf

En daar lig je dan in de zon, net een heerlijke flatwhite gedronken. Wat een verschil,

hoor je de vogels zingen? 🎶ik ben🎶.

Er hoeft even niks anders.

Alleen te zijn. Alles wordt gehoord.

Zo’n warm gevoel, van tijdloosheid en diep verbonden met alles.

Je voelt je gesteund en kan de wereld het beste van jezelf geven.

Zonder angst voor afwijzing of buiten de groep te vallen. Je gevoel van geluk en verbinding laait op. Wat een rust.
Er is hier zoveel mooi nieuw groen aan het opkomen.

Je hebt er echt vertrouwen in dat je dit vaker kan.

De eerste stap: een goed gesprek.

Als je niet gehoord wordt en dat knaagt. Als voelt dat je geen kernverbinding kan maken met jezelf en anderen; Plan dan een spiegelgesprek in. Ik kan ik je leren luisteren en spreken vanuit je kern. En om met goede vragen en voorbij je oordelen te gaan in een betekenisvol gesprek. Zodat je echt diepgang in relaties opbouwt. Je er mag zijn en gehoord wordt.

❤️ Reserveer nu .

contact via de spiegel

In een Spiegelgesprek help ik je om dieper te kijken en samen reflecteren we op hoe jij met echt contact maken omgaat. Welke knelpunten je tegenkomt en waar kan jij terecht om verder te werken aan jouw contact doelen. Dat is mogelijk mijn training maar kan ook het aanraden van een boek, filmpje of volg een inspirerend persoon zijn.

Dus wil je

…je niet meer aan hoeven passen om erbij te horen?

…jezelf blijven?

…leren hoe je liefdevol en stevig contact met je kern maakt?

…jouw relaties met anderen structureel kunnen verdiepen?

…met zelfvertrouwen dingen bespreken die ertoe doen?

benut mijn volle aandacht en de ruimte je eigen vragen te stellen. Je krijgt direct bruikbare tips om mee aan de slag te gaan.

Ik hoor je graag snel.

Tot binnenkort in de spiegel,

Liefs Ingrid

 

Wil je een reactie geven? Dit artikel staat ook op LinkedIn, laat daar jouw verhaal horen.

Ongerust in je sociaal isolement

Sociaal isolement en je toch echt verbinden. Zit jij ook thuis in sociaal isolement en wil je je toch niet eenzaam gaan voelen? Wanneer je bang bent krimpt je vertrouwen, is er minder ruimte om open te staan. De angst voor de gezondheidsgevolgen voor onszelf, onze kwetsbare familieleden en landgenoten is overal voelbaar. In de supermarkt hangt een rare sfeer, de straten zijn leeg en uitstapjes of bezoek is niet verstandig of mogelijk. Wanneer je de vrees voedt, door veelvuldig het nieuws te volgen of vooral over Corona te praten, groeit het ongeruste gevoel.

Ruimte om te verbinden

Door het uitvallen van afspraken, evenementen en vergaderingen en door gesloten (sport)scholen en horeca, is er opeens een nieuwe ruimte ontstaan. Ruimte om je gedachten te ordenen, keuzes te maken en tot rust te komen. En is er om ons heen stilte, diepe stilte, om de vogels te horen en de fluistering van je ziel op te merken.

 

Gister ging ik wandelen in een mooi natuurgebied hier ‘de Froskepôle’ en zagen we de eerste hommel. De wind raakte onze wangen aan, onze schoenen trotseerden de natte en modderige delen, je kon het begin van de lente al ruiken. We hoorden het water klotsen, een hond blaffen en een vlaamse gaai krassen. Zelf hoefden we alleen maar stil te zijn en te genieten van het er bewust zijn.

Wat kan jij doen om isolement om te zetten in verbinding?

Wordt je in beslag genomen door angstige gedachten en voel je eenzaam en afgesloten van iedereen om je gezondheid en die van je naasten te beschermen? Probeer dan deze tips eens uit.

• Adem bewust. Ga recht op zitten, open je borstkas en adem 4 seconden in. wacht een par seconden en blaas dan lang uit alsof je een F zegt, minimaal 8 seconden tot het ook helemaal onderin je buik leeg is. hou dan even je adem in voordat je weer inademt. Doe dit 10 keer en je zult merken dat je meer energie en helderheid krijgt, ontspanning en vertrouwen ervaart
• Benut je zintuigen. Dat kan buiten zoals tijdens mijn wandeling, maar ook binnen. Voel hoe de kleding je huid raakt, je bed je draagt. Hoor de geluiden in de kamer, je huis, de straat en de stilte erachter. Proef de sfeer in je huis, zie de vormen zonder ze een naam te geven, zie het fijne stof en ruik eens aan je planten. De kunt niet je zintuigen werkelijk ervaren en tegelijk denken, dus wil jij de maalstoom van gedachten even stilzetten? benut dan je zintuigen.
• Volg je impuls. Wanneer je door je ademhaling en zintuigen even stil bent geworden, komt er wellicht een impuls op. Een impuls om te gaan slapen, opruimen of contact te maken. Volg die impuls en kijk naar de maat, voorkom dat je gaat doen (hard poetsen) of denken (verzinnen hoe de ander zal reageren). Als je volgt wat opkomt, heb je er ter plekke de energie voor en eindigt de handeling in kalmte.
• Maak contact. Bel elke dag minimaal 1 persoon, je ouders, kinderen of die alleenstaande collega. Voel je buikcentrum (hand op je navel) en glimlach wanneer je het nummer kiest. Vraag ‘hoe gaat het met je’ zonder in te gaan op eventuele Corona angst. Richt je op welk mooi initiatief je ziet, aan meedoet of zelf neemt. Vraag een tip wie je morgen kan bellen en stimuleer de ander dat ook te doen.
• Ontdek je zelfkennis. Neem de tijd om te reflecteren. Wat brengt deze periode je? Wat zie je van jezelf, hoe reageer je op de situatie? Zoals je in 1 ding bent, ben je in alles. Nu je dit zo duidelijk van jezelf ziet, welke impuls roept het op, hoe kan je die kwaliteit inzetten voor het geheel? Probeer eens een ‘Rake vraag’.

• 

  Zo binnen, zo buiten

 

Love is what we are born with.

Fear is what we have learned here.

The spiritual journey is the unlearning of fear

and the acceptance of love back into our hearts.

-Marianne Williamson-

 

 

Zoals het binnen in je is, is het ook buiten. Je binnenwereld weerspiegelt wat je ziet in de buitenwereld. Dus vergroot de cirkel van liefde en vertrouwen.

Ik groet jullie met een buiging voor je allermooiste zelf. Namaste.

 

Ingrid Geertsma

Verdiep je contact

 

 

Sociaal isolement en je toch echt verbinden, pas deze tips toe.

Meer contact met kerst dan in je fotoalbum?

De kerstdagen staan voor de deur. Voor ons allemaal roept dat herinnering op. Wat staat er op de kerstfoto’s in jouw oude fotoalbums? Wil jij dit jaar graag dieper contact maken met kerst.  Reclames spelen sterk in op de emoties van verbondenheid en gezellig samen zijn. Hoe was het voor jou, en hoe wordt het voor jou?

Sommigen herinneren zich fijne gezellige dagen met contact en warmte. Anderen vooral de stress en het gedoe van onderhuidse ruzies, onenigheid en sus-pogingen. Of de teleurstelling achteraf dat je verwachting en hoop niet uit is gekomen. Voor enkelen is het vooral pijnlijk het gemis van weggevallen geliefden of eenzaamheid te voelen.

Of het nu het kerstontbijt op werk, de kerstborrel met de buurtvereniging of het diner met pakjes met je familie is. Als je mijn berichten volgt, herken je het balen van oppervlakkigheid, het gevoel er niet bij te horen en gebrek aan echt diepe verbinding.

Wat staat er op de foto’s in jouw album als het gaat over kern contact?

Mijn kerst foto’s zagen er zo uit:

Ik zie op tegen het kerstdiner/borrel en ontbijt en ga al niet meer. Het negatieve wereldbeeld, ongefundeerde angst en rigide absolutisme in een gesprek aan de kersttafel deden me letterlijk pijn. Intern schreeuwde ik het uit: hier wil ik niet bij horen, zo ben ik niet, wil ik niet worden en wat verdrietig dat jullie zo in het leven staan. Mijn pogingen om te nuanceren, verzachten of positiever te draaien werden niet gehoord.

Ik heb jaren mijn fatsoen gehouden en ging meestal met tegenzin of niet. Eerst met smoesjes -druk werk, niet fit, schoonouders en daarna steeds eerlijker – rust nodig en zoekend naar een betere vorm: ik kom wel op de koffie, of een andere keer – kunnen we echt met elkaar spreken.

Inmiddels kan ik echt plezier hebben op de kerstborrel en heb ik heerlijke kerstmomentjes gepland met steeds een deel van mijn familie. En neem ik rust periodes om echt in verbinding met mezelf contact te kunnen maken met de mensen die belangrijk voor me zijn.

Een groeipad waarbij de ontwikkeling van verdiepen van kerncontact mij zeer behulpzaam is geweest.

Je krijgt (niet) het contact wat je verwacht

Wat we (onbewust) allemaal doen, is onze verwachtingen baseren op ervaringen uit het verleden.

> Denk je dat het gezellig was; heb je zin in de kerstviering.

> Heb je ervaren dat het eenzaam, oppervlakkig of ronduit vreselijk was; zie je er tegen op.

Zo kleuren we de komende kersttijd al in.

“You can’t visit last years Christmas” 

 – Shane Mulhall –

Ons geheugen is echter vrij foutgevoelig, iedereen herinnert zich een gebeurtenis anders (de jeugd in het hetzelfde gezin bijv.) en in de loop der tijd romantiseren (het was geweldig) of dramatiseren (het was vreselijk) we ons verleden.

De nuance verdwijnt, het contact met wat er werkelijk is op dat moment ook. De plaatjes in je eigen hoofd nemen de realiteit over en je gaat reageren op basis van je ideeën. Gelukkig kun jij jezelf trainen in door welke ideeën/foto’s je je laat leiden. Kies gewoon eens andere plaatjes!

 

Hoe kan de fotoalbum techniek je helpen? 

Er zijn drie mogelijkheden:

1.  Het hele boek wegdoen en er nooit meer naar omkijken.

2.  Of hetzelfde oude boek steeds weer lezen, herhalen, proberen, teleurstelling wegslikken.

3.  Of de TOP foto momenten (vaak niet gefotografeerd, wel in je herinnering gegrift) voorrang geven en die staat benutten. 

 

1. Herinner je de momenten van diepe verbinding- ga in die staat van eenheid de groep in. Versterk je herinnering door bewust plekken/situaties op te zoeken- knuffel je huisdier extra lang, gade  natuur in, draait muziek die je voelt. Bekijk die (innerlijke) foto van hoe je in dat guesthouse op Samosir zat, volledig vrij, gelukkig, tijdloos, verbonden met je zelf, diep contact met onbekenden… Iedereen heeft wel een herinnering aan zo’n moment dat er diep kerncontact was met alles en iedereen. Koester en voed deze herinnering. Daarmee geef je jezelf steun met dit stille weten als stevige  achtergrond.
2. Sla het boek dicht – In het NU (huidige moment) is alles fris, dan weet je niet wat er komen gaat. Als je aanwezig bent in het moment kun je de oordelen over anderen, jezelf en hoe het de vorige keer was even géén aandacht geven. Richt je aandacht op je zintuigen, voel, kijk waar je hand of blik de ander raakt. Dus luister, wees nieuwsgierig naar de ander hoor de klank van de stem. Ervaar en voel dat je mag genieten van wat er ook gevoeld of ervaren wil worden. Neem als basis dat alles precies goed is zoals het nu is. Anders was het immers wel anders geweest.
3. Geloof de oude foto’s en blijf je baseren op ervaringen uit het verleden. Je krijgt wat je kreeg en je krijgt steeds weer een nieuwe uitnodiging totdat je er aan toe bent om het anders te doen. Jij bent aan zet en hebt de vrijheid om te  kiezen.

 

Kies welke foto je bekijkt.

Wat kies jij? Wakker en bewustzijn, verbonden of gevangen in een oude foto. Dus experimenteer eens met optie 1 of 2. Herinner je niet het kerstdiner van vorig jaar maar het één zijn of sla het boek dicht en wees alleen maar echt aanwezig.

We hoeven immers niet altijd afscheid van contact te nemen of ons volledig aan te passen. Integreren kan ook, met behoud van jezelf vanuit een sterke kernverbinding. 

Ik wens je een hele fijne kerst.

Ingrid Geertsma 

.